Na początku naszych refleksji warto zwrócić uwagę na określenia muzyki zawarte w dokumentach Kościoła. Papież św. Pius X w swoim Motu Proprio Inter pastoralis officii z r. 1903, a za nim następne dokumenty używają takich określeń, jak muzyka kościelna, śpiew święty, sztuka muzyczna, śpiew gregoriański, śpiew polifoniczny, muzyka sakralna, muzyka religijna, religijny śpiew ludowy, śpiew liturgiczny, sztuka muzyczna, a Episkopat Polski wydał w r. 1979 Instrukcję o Muzyce Liturgicznej po Soborze Watykańskim II. Wszystkie te określenia oddają bogactwo problemu do zaprezentowania.
Radość z wielkiego dzieła odkupienia Kościół przeżywa uroczyście w ciągu pięćdziesięciu dni między Niedzielą Zmartwychwstania Pańskiego a Niedzielą Zesłania Ducha Świętego. W tym okresie obchodzimy także święta Miłosierdzia Bożego oraz Wniebowstąpienia Pańskiego. Święta Wielkanocne stanowią centrum obchodów misterium chrześcijaństwa, tajemnicy zwycięstwa życia nad śmiercią, miłości nad nienawiścią, wierności nad zdradą, pokory nad pychą, przebaczenia nad odrzuceniem. Pomagają nam, by wiara w zmartwychwstanie przeniknęła do głębi każdego z nas. Fundamentem tej wiary jest osobiste doświadczenie zwycięstwa Chrystusa, w czym pomagają nam również pieśni wykonywane podczas liturgii.
Na czas Wielkiego Postu, liturgia staje się wyciszona, podporządkowana pokutnemu charakterowi tego okresu. Wiodącymi tematami stają się: nawrócenie (zwłaszcza w dni powszednie pierwszych czterech tygodni Wielkiego Postu), chrzest (głównie w niedziele) oraz – dopiero jednak od piątego tygodnia – męka Chrystusa. Kościół skupia się na przygotowaniu do Świąt Paschalnych i powrocie do Boga.
1. W obrzędach pogrzebowych swoich dzieci Kościół obchodzi z wiarą paschalne misterium Chrystusa i modli się, aby ci, którzy przez chrzest zostali wszczepieni w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, z Nim przeszli przez śmierć do życia. Muszą oni przejść oczyszczenie duszy, aby mogli być przyjęci do grona świętych i wybranych w niebie, w ciele zaś będą oczekiwać błogosławionej nadziei przyjścia Chrystusa i zmartwychwstania umarłych.
Wykonywane śpiewy powinny być dostosowane do liturgii sakramentu małżeństwa i wyrażać też wiarę Kościoła odnośnie do tajemnicy tegoż związku. Obrzędy polecają zwrócić uwagę na psalm responsoryjny w Liturgii Słowa, który winien być śpiewany, a nie recytowany. Instrumentalno-wokalne utwory religijne (dopuszczalne według norm ogólnych) mogą być wykonywane przed rozpoczęciem celebry ślubnej lub po jej zakończeniu. Nie należy pozwalać na akompaniament organowy lub innego instrumentu podczas wypowiadania słów przysięgi małżeńskiej. Biskupi polscy pouczają (1975), że "ponieważ zgromadzona wspólnota jest również uczestnikiem i świadkiem sprawowanej tajemnicy, dlatego wszystkie teksty wypowiadane przez celebransa i nowożeńców powinny być dobrze słyszane, a rytm całej celebracji ma być w miarę powolny, bez cienia pośpiechu czy zamieszania".
